ÜNİTE-2 KUR’AN’A GÖRE HZ. MUHAMMED
KONU-1: HZ. MUHAMMED’İN ŞAHSİYETİ:
“De ki: ‘Ben de ancak sizin gibi bir beşerim.’…” Fussilet Suresi 6. Ayet. Bu ayeti kerimede Peygamber Efendimizin bir insan olduğu açıkça vurgulanmaktadır. Ayrıca bir hadisi şerifte “Ben ancak bir insanım…” diyerek Ayeti Kerimede Geçen özelliğini bir insan olduğunu ortaya koymaktadır. Ayrıca ne için görevlendirildiği konusunda da Kalem Suresi 4. Ayette “ Sen elbette yüce bir ahlaka sahipsin…” denilerek güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderildiği açıklanmıştır.
Peygamber: Yüce Allah’ın insanlara emir ve yasaklarını iletmek üzere seçtiği, özel seçilmiş insanlara denir.
Peygamberlerin Ortak Özellikleri:
Sıdk: Doğruluk
Emanet: Güvenilir olmak, emanete ihanet etmemek.
Fetanet: Akıllı ve zeki olmaları.
İsmet: Günahsız olmaları
Tebliğ: Allah’tan aldıkları emirleri hiç değiştirmeden, ekleme yapmadan insanlara ulaştırmaları.
HZ. MUHAMMED (S.A.V.)’in İNSANİ ÖZELLİKLERİ:
DÜRÜST VE GÜVENİLİR OLMAK:
Güven, İtimat; kuşku duymaksızın inanma ve bağlanma, bağlılık, itimat anlamlarına gelir.
Muhammed’ül Emin: Güvenilir, itimat edilen anlamlarına gelen “Güvenilir Muhammed” olarak kendisine toplumu tarafından lakap verilmiştir.
“Müslüman; elinden ve dilinden emin olunan kimsedir.” Bu hadisi şerifte Müslümanı tanımlarken en önemli özelliğin güven ve itimat olduğunu belirtmiştir.
En önemli özellikleri arasında; Doğruluk, iffet, ahde vefa ve emanete riayet etmesi sayılabilir.
AFFEDİCİ VE MERHAMETLİ OLMAK:
Merhamet; Şefkat göstermek, acıma, yumuşak huylu olmaktır.
Enbiya suresi 9. Ayet. “Ve seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.” Buyurularak Yüce Allah, Peygamber Efendimizin merhamet sahibi olduğunu bize ilan etmiştir.
Kendisine karşı yapılan her türlü yanlışı ve hakareti affetmiş olup, İslam’a ve topluma ait olan suçları ise affetmemiştir. Taif halkı kendisini taşlamış affetmiş, Mekke halkı kendisine hakaret, küfür, eziyet etmiş ve yurdundan çıkartılıp hicret etmek zorunda bırakılmış affetmiştir.
ADİL OLMAK VE HAKKI GÖZETMEK:
Adalet: Doğruluk, eşitlik, denklik, her şeye hakkını verme, hak ve hukuka uygunluk olarak tanımlanır.
Peygamber Efendimiz adaleti ve hakkı her zaman ön planda tutmuş, adaletin olmadığı bir devirde adaletle davranmaya özen göstermiştir.
Maide Suresi 8. Ayet: “Ey iman edenler! Allah için hakkı ayakta tutan, adalet ile şahitlik eden kimseler olun. Bir topluma olan kininiz, sakın sizi adaletsizliğe sevk etmesin. Adil olun. Bu, Allah’a karşı gelmekten sakınmaya daha yakındır. Allah’a karşı gelmekten sakının. Şüphesiz, yaptıklarınızdan hakkıyla haberdardır.
MÜSAMAHAKÂR OLMAK:
Müsamaha: Bağışlamak, ayıplamamak, kolaylık göstermek anlamlarına gelir. Diğer bir deyişle hoşgörü demektir.
A’raf Suresi 199. Ayet: “Sen af yolunu tut, bağışla, uygun olanı emret, bilgisizlere aldırış etme.” Burulmuştur. Peygamber Efendimiz şahsına yapılan hataları, suçları hep bağışlamıştır. Lakin Allah’a ve dine karşı yapılan hataları ise affetmemiştir.
SABIRLI, KARARLI VE CESUR OLMAK:
Sabır: Hastalık, yoksulluk gibi durumlarda dayanıklılık göstermek ve bu zorlukların geçmesi için gerekli tedbirleri alarak kararlılık göstermektir.
Tevekkül: Başına gelen zorluklara karşı her türlü tedbiri alıp sonucu Allah’a bırakmaya denir.
Peygamber Efendimiz çocukluğundan itibaren Babası, annesi, dedesini kaybetmiş ve sabıra alışmıştır. Eşi Hz. Hatice, amcası Ebu talip, Hz. Hamza ve Hz. Fatıma hariç bütün çocuklarının vefatlarını görmüştür. Taif’te taşlamış, Mekke’de türlü hakaret ve zorluklara katlanmış ve hep sabretmiştir.
İslam’ı yaymakta da hiç taviz vermeden kararlı bir biçimde görevine devam etmiş. Tüm tehdit ve tekliflere kulak asmayıp vazifesini yerine getirmiştir.
Korkusuzca yaşamıştır. Savaşlarda ordusunun başında bulunmuş ve korku duymamıştır.
MÜTEVAZI OLMAK:
Mütevazı: Alçak gönüllü olma, kibirlenmeme, gösterişsiz olma, yumuşak huylu olmak demektir.
Bir hadisi şerif de Peygamber Efendimiz şöyle buyurur. “Allah Teâlâ bana: ‘O kadar mütevazı olun ki, kimse kimseye böbürlenmesin; kimse kimseye zulmetmesin’ diye bildirdi.” Demiştir.
Furkan Suresi 63. Ayet: “Rahman’ın kulları, yeryüzünde tevazu ile yürüyen kimselerdir…” buyrulmuştur.
KONU-2: HZ. MUHAMMED’İN PEYGAMBERLİK YÖNÜ:
Peygamber: Yüce Allah’ın insanlara emir ve yasaklarını bildirmek üzere görevlendirdiği özel seçilmiş insanlara denir.
Nebi: Kendisine kitap verilmemiş olan tebliğci peygamberlere denir.
Resul: Kendisine kitap verilmiş olan tebliğci peygamberlere denir.
İlk Peygamber Hz. Âdem (A.S.), son peygamber ise Hz. Muhammed (S.A.V.)’dir. Ayrıca Peygamber Efendimize Hatemü’n nebiyyin ( Peygamberlerin sonuncusu denmektedir.)
HZ. MUHAMMED’İN TEBLİĞ GÖREVİ:
Tebliğ: Peygamberlerin Allah’tan aldıkları bilgileri eksiksiz olarak insanlara ulaştırmalarına denir.
İlk vahiy geldikten kırk gün sonra Peygamber Efendimize tebliğ için emir verilmiştir. Bu emir Müddessir Suresi 1,2. Ayetleridir. “Ey örtüsüne bürünen (Peygamber)! Kalk ve (insanları) uyar.”
HZ. MUHAMMED’İN TEBYİN GÖREVİ:
Tebyin: Bir şeyin açığa kavuşması, açıkça söyleme, anlaşılır bir dille açıklama anlamına gelir.
Peygamberlerin Allah’tan aldıkları vahiyleri insanların anlayabilmeleri için yapmış oldukları açıklamalara denir.
Allah’ın “Namaz kılın…” bakara suresi 110. Ayette emrinin gereği, namazın kılınış usul ve şekillerini örnek teşkil edecek bir biçimde Peygamber Efendimizin göstermesi buna önemli bir örnektir.
HZ. MUHAMMED’İN TEŞRİ GÖREVİ:
Teşri: hüküm koymak, yasama anlamlarına gelir.
Peygamber Efendimizin Kur’an-ı Kerim’de yer almayan konularda hüküm koymasıdır. Peygamber olması nedeniyle sürekli ilahi gözetim altındadır. Bu yüzden ortaya koyduğu her hükümde Yüce Allah’ın izin ve bilgisi vardır.
A’raf Suresi 157. Ayet: “…Peygamber, onlara iyiliği emreder ve onları kötülükten men eder; yine onlara temiz şeyleri helal, kötü ve pis şeyleri haram kılar…” buyrulmuştur.
HZ. MUHAMMED’İN TEMSİL GÖREVİ:
Temsil: Simge, örnek olma, belirgin özellikleri yansıtma, birinin veya bir topluluğun adına davranma anlamlarına gelir.
Ahzap Suresi 58. Ayette “İçinizde Allah’ın lütfuna ve ahiret gününe umut bağlayanlar, Allah’ı çokça ananlar için hiç şüphe yok ki Resulullah’ta güzel bir örneklik vardır.” Buyrulmuştur.
Peygamber Efendimiz tüm yaşamı, ahlakı, iffeti ve davranışları ile tüm Müslümanlara bir örnektir. Onun ahlakı Kur’an ahlakıdır. Hz. Aişe buyuruyor ki “ Siz hiç Kur’an okumuyor musunuz? O’nun ahlakı Kur’an’dır.”
KONU-3: HZ. MUHAMMED’E BAĞLILIK VE İTAAT:
İtaat: Boyun eğme, uyma, söz dinleme anlamlarına gelir.
Nisa Suresi 64. Ayet: “Biz her bir peygamberi Allah’ın izniyle ancak kendisine itaat edilmesi için gönderdik…”
Maide suresi 92. Ayet: “Allah’a itaat edin, peygambere de itaat edin…” buyrulmuştur.
Peygamber efendimize itaat ve bağlılık ancak onun sünnetine uymakla mümkündür.
HADİS ve SÜNNET:
Sözlükte sünnet; adet, karakter, tavır demektir.
Terim olarak sünnet; Hz. Muhammed (S.A.V)’in söz, fiil ve takrirlerini içeren örnek davranışlarına denir.
Hadis; Sünnet kelimesi ile eş anlamda kullanılır, ayrıca yazılı sünnet ve bu ilmin adı olarak da kullanılır.
Sünnet üç kısımda incelenir.
A -Kavli Sünnet: Nasıl davranmamız ve yaşamamız gerektiği konusunda ki bilgileri Peygamber Efendimizin bizzat kendi sözleriyle açıklamasına denir.
B -Fiili Sünnet: Yaptığı iş ve davranışların sahabeler tarafından anlatılıp nakledilmesine denir.
C -Takriri Sünnet: Sahabenin yapmış olduğu olumlu davranışları Peygamber Efendimizin onaylamasına denir.
Hadisler toplanmaya hicri ikinci asırda başlanmıştır. Hicri üçüncü asırda hadisler sınıflandırılıp kitaplar yazılmaya başlamıştır. Bu eserlerden bilinen en meşhur ve sağlam olarak kabul edilen altı kitaba Kütüb’i Sitte denir.
Kütüb’i Sitte (Altı Kitap) 1- Buhari 2- Müslim 3- Tirmizi 4- Ebu Davud 5- Nesai 6- İbn Meace
Kütüb-i Tis’a: (Dokuz Kitap) Kütüb’i sitteye üç kitap daha eklenerek dokuz kitaba çıkmıştır. Bunlar. 7- İmam Malik “Muvatta” 8- Ahmed B. Hanbel “Müsned” 9- Darimi “Sünen”
İSLAM’IN ANLAŞILMASINDA SÜNNETİN ÖNEMİ:
Haşr Suresi 72. Ayet; “…Peygamber size ne verdiyse onu alın, neyi de size yasak ettiyse ondan vazgeçin…”
Hadisi Şerifte ise ; “Size sıkı tuttuğunuz sürece sapıtmayacağınız iki emanet bıraktım: Allah’ın kitabı ve Resulünün sünnet.”
İslam’ın temel iki kaynağı Kur’an-ı Kerim ve Peygamberimizin sünnetidir. Birçok konuda hükümlerin Peygamber Efendimizin açıklaması ve uygulaması ile fiilen anlaşılırlığı artmaktadır. O yüzden sünnet mutlaka dikkate alınıp ayeti kerimede belirtilen şekilde ona uyulmalıdır.
KÜTÜRÜMÜZDE PEYGAMBER VE EHL-İ BEYT SEVGİSİ:
Sözlü ve yazılı edebiyatta, sanat ve mimaride, toplumun her kesiminde bu sevginin yansımaları önümüze çıkmaktadır. Toplumumuz tarafından çiçeklerin en güzeli olan “GÜL” olarak Peygamber Efendimizin sembolü olarak kabul edilmiştir. Askere gidenlere de onun ismini çağrıştıran “MEHMETÇİK” denmiştir.
EHLİ BEYT: Peygamber Efendimizin, eş çocuk ve birinci dereceden yakınlarına denir. (Ev halkı demektir.)
ABI PENÇ (ÖRTÜ ALTINDA Kİ BEŞ) Ehli Beyt olarak çekirdek olmak üzere beş kişi sayılır. Peygamber Efendimiz, Kızı Hz. Fatıma, damadı Hz. Ali, Torunları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin.
Hz Hasan’ın soyundan gelenlere “Şerif” Hz. Hüseyin’in soyundan gelenlere “Seyyid” denir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder